Offline

Mijn computer heeft gisteravond een kop koffie gedronken en dat is letterlijk en figuurlijk niet goed gevallen, dus ik ben een poosje offline, vrees ik.

Even bijpraten

Ik ben altijd zo blij als de paarse morgenster zich weer laat zien. Als hij zich in het schelpenpad uitzaait, plant ik hem voorzichtig ergens anders over. Intussen zijn ze weer uitgebloeid en hebbenze mooie lichtbruine pluizebollen gekregen.

Zogauw die uitgebloeid zijn knip ik ze af, want dan zijn ze niet mooi meer. Maar niet te diep, want vaak is er nog een nabloei.

De gagelstruik geurt heerlijk als je hem aanraakt. Het is wel een lastige struik, want hij maakt uitlopers. Echt mooi is hij ook niet.

Een anderhalve meter hoge allium, die eerst prachtige hangende klokjes heeft gehad. Ik moet ze altijd opbinden, want ze blijven niet overeind. Ze zaaien ook heel goed. Onlangs heb ik ze allemaal, op één na gerooid, want het werd echt een bende.

De zaaddozen van de botanische tulpjes.

Jacobskruiskruid. Komt overal en nergens op, je weer nooit waar. Dat wil zeggen: je ziet in het jaar voor de bloei al wel de rozetten staan.

De botanische rozen zijn uitgebloeid, maar deze roos gaat nog een poosje door. Sterke roos.

Het moeras

In de noordtuin heb ik een behoorlijk grote vijver, met rondom beplanting, die voor een deel uit moeras bestaat.
De laatste tijd krijg ik nog meer moeras, want ik vermoed, dat de vijver lek is. Het peil is de afgelopen jaren nogal gedaald en op de drooggevallen oevers ontwikkelt zich ook moeras.
Het enige alternatief is, de hele boel eruit halen. Dus laat ik het maar zo.

Op drie plaatsen groeit de Gevlekte orchis. Er zit ook veel gras tussen, maar wieden is geen optie omdat ik er niet bij kan komen en anders de vegetatie teveel zou verstoren. Er staat één niet gevlekte orchidee tussen, maar die bloeit helaas niet.

Momenteel wemelt het in het moeras van de bloeiende Pitrus en Biezeknoppen, die straks weer verschrikkelijk zullen uitzaaien. Er staat, en vooral hangt, nog veel meer van dergelijk fraais boven de vijver, dat ik nog niet heb gedetermineerd. Pitrus is een "storingssoort" van natte, kalkarme grond met onregelmatige waterstandswisselingen, lees ik in een van mijn boeken. De Pitrus heeft een gladde stengel, terwijl die van de Biezeknoppen ruw aanvoelt. Er is geloof ik ook nog iets met schotjes, die in de ene stengel wel voorkomen en in de andere niet, meen ik me te herinneren. Ook is de bloeiwijze van de Pitrus wat losser dan van Biezeknoppen. Van de laatste zitten de "bloempjes" echt op een kluitje. Waar ik erbij kan, knip ik de planten maar weg vóór ze zich uitzaaien.

Een paar jaar geleden heb ik de op gras parasiterende Ratelaar gezaaid, die het nu lekker begint te doen.

Tussen dat alles in heeft zich ook lekker veel van het onuitroeibare Penningkruid genesteld. Dat trek ik overal weg waar ik het tegenkom en zo hou ik het net een beetje in bedwang.

Voor de Dotters was ik weer eens te laat met het weghalen van het zaad. Ze groeien al bijna helemaal rondom mijn vijver, wat in de bloeitijd wel een prachtig gezicht is. Maar ze verdringen de orchideeën en de ratelaars. De zaaddozen zijn trouwens wèl prachtig om te zien, zie foto.

Wat ik ook ontdekte, waren tientallen zaailingen van de Es! Zelfs zo klein waren ze er af en toe al niet meer met wortel en al uit te krijgen. Ook elders in mijn tuin kom ik er tientallen tegen. Ze komen van een boom aan de overkant van de weg.

Her en der staat ook de gele lis, die ik ook een beetje moet afremmen.

Ook de Kattestaart trek ik er hier en daar uit, anders komt die ook overal te staan, ook op drogere plekken. Op de plek waar ik hem eerst had, werd hij zeker 1,80 m hoog, maar daar doet hij het bijna niet meer. Ook heb ik her en der Valeriaan, maar die groeit toch het liefs in het schelpenpad.

Langs de waterrand groeit verder Waterdrieblad en een boterbloem (weet even de naam niet), in het water veel Hoornblad (meen ik, een zuurstofplant), teveel eigenlijk en ook wat Kikkerbeet. Daar had ik zoveel van, dat ik voorgaande jaren veel weg moest halen. Er stond ook altijd één Zwanebloem, nu staan er een paar, maar die bloeien niet. tussen alles door groeit ook een zompig soort mos, dus er vindt kennelijk een soort veenvorming plaats.

Rozen

Op mijn zure, natte grond doen de meeste rozen het niet zo goed. Nou scheelt het, dat ik toch al het meeste houd van enkelbloemige rozen met een open hart, dus vooral de botanische soorten. En die willen bij mij ook wel.
In een taksplitsing van de Prunus is spontaan een Hondsroos uitgezaaid. Niet zo goed voor de boom misschien, maar voorlopig merk ik daar nog niets van en het staat heel mooi.
Ik had al twee keer zonder succes geprobeerd een klimroos erin te laten
klimmen. Probleem vanzelf opgelost.

Ik had ook al eerder een Hondsroos gekocht, maar die krijgt witte bloemen in plaats van roze.

Dat is de foto met de hommel.

Verder heb ik Rosa "Open Arms" met zalmkleurige knoppen en zalmroze , naar wit verbloeiende, bloemen, die langs het hek groeit. Ik zag hem op een tuinfair. Toen was het een schattig struikje in een pot, langs een hekje. Hij bedekt nu ettelijke meters van het hek. Al deze rozen worden goed bezocht door hommels. De beoogde klimroos, die ik van een nichtje kreeg, is feloranje en vloekt aardig in de tuin. Hij staat nog steeds bij de Prunus, maar weigert te klimmen. Hij heeft gemene stekels, maar ruikt lekker. Deze zit momenteel nog in de knop. Deze rozen staan allemaal in de noordtuin, mijn "natuurlijke tuin".

In de zuidtuin, de "familietuin", heb ik twee rozen. Langs de schuur bloeit een flink groeiende roze exemplaar, die ik redde van de ondergang, toen de buren hem weg wilden gooien. Het zou "New Dawn" kunnen zijn. En tegen de schutting met de buren staat een fraai geelbloeiend exemplaar. Deze wordt niet erg hoog. Helaas wordt de plant na de bloei elk jaar tot op de stengel kaalgevreten. Hij heeft dit tot nu toe wel overleefd. Ik had ook nog een witte klimroos in de schaduw langs de Es klimmen (die was 35 jaar geleden spontaan opgekomen). De Es werd te groot en is gekapt en bij dit geweld is de roos helaas gesneuveld. De Es loop intussen alweer uit.

Deutzia

Twee of drie jaar geleden zag ik deze in een tuin. Ik vond hem heel mooi en heb er ook een gekocht toen ik hem tegenkwam. er zijn verschillende soorten en ik weet niet hoe deze heet.

Intussen is hij behoorlijk uitgegroeid en momenteel is de plant beladen met bloemen.

Bovenstaande tekst vond ik op internet. je kunt erop klikken om hem te kunnen lezen.

Lathyrus-tentoonstelling in Appeltern

De pot-Lathyrus die ik gezaaid heb, begint eindelijk te bloeien. Te laat trouwens, want dit weekeind, van 27 t/m 30 juni is de Nationale Lathyrus Tentoonstelling in de tuinen van Appeltern. Mijn potten zullen daar niet heengaan. Ik heb ook te weinig planten bij elkaar in de pot gezet, denk ik. Ik hoop, dat het bij anderen beter gelukt is. De Nederlandse Lathyrus Vereniging wil met deze tentoonstelling nog meer mensen enthousiast maken voor de kweek van Lathyrus. In Appeltern wil men laten zien, dat er ook oplossingen zijn om in kleine tuinen Lathyrus te kweken. Er zijn allerlei arrangementen met Lathyrussen te bewonderen en de tuinlieden van Appeltern hebben weer zo'n 400 lathyrus-planten geplant.

Ik heb mijn planten in hangbakken, zodat de slakken er niet bij kunnen, want die lusten ze graag.



Grote bonte specht met jong

Al de hele winter komen er een mannetjes- en een vrouwtjesspecht op ons voer in de boom voor het keukenraam. Het mannetje is goed te onderscheiden aan zijn rode achterhoofd.
We denken, dat er momenteel zelfs twee paren op het voer vliegen, aangezien ze steeds in twee verschillende richtingen wegvliegen. Ze hebben vast een nest, want ze vliegen af en aan met het voer in de bek.
En nu weten we het van één stel zeker, want pa zat met het kind in de boom en voerde hem (of haar?)  Je kunt zien dat het een jong is, want die hebben een rood petje; het rood zit dus niet in de nek, zoals bij pa specht. Ma heeft geen rood op de kop. Een poosje later kwam het jong al alleen om te eten.
De pindakaaspot vullen we niet meer aan, want die wordt in een uurtje leeggegeten door kauwen en spreeuwen.
Je kunt de foto vergroten door erop te klikken.

Waterlelie

Hoera, de zachtgele waterlelie in mijn vijver bloeit eindelijk.
Dit is het derde jaar dat hij er in staat.
Ik had eerst een hele mooie hardroze, die had ik nog van mijn vader.
Helaas moest die eruit, want hij vulde de hele vijver. Deze is wat kleiner.

Grimonster, nog wat foto's.

Tot slot van de Grimonster-serie van dit jaar nog wat foto's rondom het kasteel.

Links van boven naar onder:

-vanaf het bordes

 -doorkijkje achter het gebouw

-een van de vijvers

rechts:

-de poort

-doorkijkje onder boom, op de achtergrond schemeren de rode beuken

Volgende keer weer eens wat over de tuin.

Schilderen in België, schilderijen

Nog een schilderij bij de zwemvijver. Het schetsje hiervan heb ik al eerder laten zien.

De kleuren en de sfeer zijn wel mooi.

 Dit is een deel van een langwerpig schetsje dat ik al eerder heb laten zien. Dit heb ik ook uitgewerkt in een schilderij, maar daarover ben ik niet tevreden.

Het zijn wel mooie kleuren, maar het geheel blijft onrustig en het gele geval links domineert teveel.

Ik denk, dat ik er overheen ga schilderen. Hoewel...de compositie deugt niet, dus het wordt nooit wat.

Dit is een heel klein schilderijtje van hetzelfde onderwerp. Deze is eigenlijk beter dan de grote.

Ale schilderijen zijn gemaakt met gouache.

Dit, tot slot, is weet zo'n langwerpig uit"gebreide" tekening, wat ik gedaan heb op advies van de docent.

Deze wil ik op een aantal vierkante schilderijtjes naast elkaar gaan uitwerken.

Volgende keer zal ik nog wat foto's van Grimonster zelf laten zien.

schilderen in België 3

De tweede dag was onze mooiste schilderdag, zelfs zonnig. Hierboven weer een schets die in de breedte is uitgebreid. Deze heb ik nog niet gebruikt. Hij bestaat uit 4 standaard kadertjes.

Deze schets is gemaakt op donderdag, een ijskoude dag. Maar droog, dus toch naar buiten.
Op het terrein staan prachtige oude beuken met uitgezakte "voeten", zeg maar gerust olifantspoten.

Het schilderij wilde eerst niet lukken. Op aanraden van de docent ben ik alleen nog maar met paletmes gaan werken, toen lukte het wel. Hier ben ik behoorlijk tevreden over. Vooral de grote boom op de voorgrond was moeilijk, want die besloeg ongeveer de helft van het vel, maar bestond alleen uit schakeringen op de bast. Het werkelijke schilderij is denk ik iets helderder van kleur. Het is ook gemaakt in gouache. Er zit een rozerode ondergrond onder, toen de chromatische zwarten en daarna pas de kleur.

Schilderen in België 2

Een bladzijde uit mijn dummy, gemaakt op de eerste dag van de schilderweek. De docent gaf me als tip om de schetsjes in de hoogte of de breedte uit te breiden. Dat geeft weer een frisse kijk. (klik op de foto om hem groter te zien).

De bovenste schets en de rechter op deze afbeelding heb ik allebei uitgewerkt als schilderij. Ik heb dit jaar alleen met gouache gewerkt.

We hebben deze keer eerst het schilderij een onderkleur gegeven, in dit geval geelgroen. Daarover zet je dan met "chromatische zwarten" het geheel op, waarna je hooglichten en donkere kleuren gaat aanbrengen.
Chromatische zwarten zijn mengkleuren van twee complementaire kleuren of van een geel, een blauw en een rood. dat is mooier dan zwart uit de tube.

Wandeling vanaf Grimonster

Begin van de wandeling van de kaart van mijn vorige bericht. Over deze weg zijn we in het verleden altijd aangekomen, maar die is nu zo slecht geworden, dat we een omweg maken over Rouge Minière. In het bos op de achtergrond zitten dassen. Ik heb ze twee keer gezien de afgelopen jaren.
De electramast is een baken op de wandeling.

Dan door het bos over deze beukenlaan.

de derde foto (rechts onder): mooie vergezichten en bloeiende weiden. En gezicht vanaf het uitzichtpunt (Belvédère op de kaart) richting Ferrières.

De vierde foto (links onder): over een beekje, dat nu behoorlijk vol was van het regenwater.

Ook was het hier heel erg modderig.

Schilderen in België

Net terug van een weekje schilderen in de Ardennen. Niet zulk mooi weer gehad, maar wel heerlijk geschilderd. Prima docent en lekker verwend met heerlijk eten.

Eén dag heeft het de hele dag gegoten, maar verder kon ik toch buiten schilderen.

De eerste dag is altijd verkennen in zwart/wit. Wie dat niet wil, hoeft trouwens niet hoor, je bent helemaal vrij. Maar ik vind dat wel heel prettig. Aangezien je midden tussen de bomen zit, is dat meestal het hoofdonderwerp. Het kasteel en de bijgebouwen zijn ook mooi, maar dat moet je wel kunnen. Vaak kiezen mannen daarvoor. het is gek, maar ik raak er nooit uitgekeken wat betreft onderwerpen. Iedere keer is het licht anders en zijn ook de kleuren anders. En van jaar tot jaar voel ik me ook aangetrokken tot andere onderwerpen. Ook de inbreng van de docent maakt verschil daarin.

Mijn schilderijen moet ik nog fotograferen, dus nu eerst wat foto's van de omgeving.

Voor wie meer interesse heeft, zie: www.schildereninbelgie.nl

De eerste foto is genomen vanaf het bordes van het kasteel, 's morgens vroeg. Een verademing met ons hectische leven, om zo wakker te worden. De tweede foto is een wandeltocht van ongeveer anderhalf uur, die ik op de laatste middag nog heb gemaakt, toen het droog werd. De derde foto is van een ochtendwandeling vóór het ontbijt, naar het dorpje Ernonheid.

Varens

Varens doen het in mijn tuin erg goed. Hierboven een stekelvaren (geloof ik)

Ik heb aardig wat verschillende, maar weet niet van allemaal de namen meer.

Zelfde varen als de vorige.

Ik wil nog meer varens, maar alleen soorten die niet met wortelstokken verder groeien. En dat is best lastig uit te vinden.

Zover is de tongvaren nu uitgerold.

Heel prettig is ook, dat de slakken nooit van de varens eten.

Ik had eigenlijk alweer op slakkenjacht gemoeten: 's avonds na het eten leg ik hoopjes kippenvoer op velletjes plastic neer. Vlak voor ik naar bed ga, zoek ik de slakken daar dan op met een zaklantaarn. Ik schep ze in een bakje en breng ze naar de overkant van de weg, in de hoop dat ze niet meer terug komen.