Ik ben altijd zo blij als de paarse morgenster zich weer laat zien. Als hij zich in het schelpenpad uitzaait, plant ik hem voorzichtig ergens anders over. Intussen zijn ze weer uitgebloeid en hebbenze mooie lichtbruine pluizebollen gekregen.
Zogauw die uitgebloeid zijn knip ik ze af, want dan zijn ze niet mooi meer. Maar niet te diep, want vaak is er nog een nabloei.
De gagelstruik geurt heerlijk als je hem aanraakt. Het is wel een lastige struik, want hij maakt uitlopers. Echt mooi is hij ook niet.
Een anderhalve meter hoge allium, die eerst prachtige hangende klokjes heeft gehad. Ik moet ze altijd opbinden, want ze blijven niet overeind. Ze zaaien ook heel goed. Onlangs heb ik ze allemaal, op één na gerooid, want het werd echt een bende.
De zaaddozen van de botanische tulpjes.
Jacobskruiskruid. Komt overal en nergens op, je weer nooit waar. Dat wil zeggen: je ziet in het jaar voor de bloei al wel de rozetten staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten