En je ziet ook heel wat van deze rode insectjes op het Jacobskruiskruid. Ze heten soldaatje. Dat paren schijnt een hele tijd te duren. Je ziet ze ook heel veel op de gewone bereklauw, die momenteel in volle bloei staat in de bermen.
Op de puntwederik (Lysimachia) heb ik het niet zo begrepen: de plant woekert nogal en is niet makkelijk te verwijderen, de wortels zitten stevig in de bodem, net als bij zijn neefje penningkruid. maar van dichtbij zijn de bloemen wel erg mooi. Het blijkt bovendien een sterke snijbloem te zijn, heb ik net ontdekt.
Hartgespan is op het eerste gezicht een onooglijke plant, hoewel de bladeren wel mooi zijn. De plant blijft ook goed overeind staan, wat ook een voordeel is. Van dichtbij zijn de bloempjes heel mooi. Later worden er stekelige vruchtjes gevormd, onze hond moet er dan niet langslopen, want dan zit zijn vacht er vol mee. Het was ooit een geneeskrachtige plant, met een goede invloed op de bloedsomloop.
Knikkend nagelkruid heeft prachtige zalmkleurige bloemetjes, die overigens altijd met de kopjes naar beneden hangen, zodat je echt goed moet kijken om hun schoonheid te kunnen zien. Ook deze plant heeft zaden met weerhaakjes. Als ik in de tuin heb gewerkt zit mijn kleding vaak onder de zaadjes.
Ooit hoop ik nog eens de Sint-Jacobsrups of -vlinder op het jacobskruiskruid te vinden in mijn tuin. Ik heb vooral de vorm mèt lintblaadjes, in de duinen zie je ze vooral zonder lintblaadjes. Geen idee welk insect ik heb gefotografeerd.
De paarse morgenster mag van mij uitzaaien waar hij maar wil (behalve in het pad, maar dan verplaats ik ze voorzichtig). De bloemen bloeien alleen 's ochtends vroeg. Na de bloei komen er prachtige lichtbruine zaadpluisbollen. Intussen zijn ze uitgezaaid en heb ik de planten teruggeknipt of uitgetrokken.
Ik had ooit een poosje een plank in de tuin liggen. Daaronder hadden mieren een nest gemaakt. In de winter heb ik de plank vervangen door een paar mooie tegels. De mieren zitten er nog steeds en ik laat ze rustig zitten. Ze zijn vast wel ergens goed voor, en dan zitten ze niet op plaatsen waar ik ze niet kan hebben. Rondom de tegels groeit veel oranje havikskruid. Hier zie je de zaadpluisbolletjes. Ook prachtig van dichtbij.
Ik kan niet op de naam van deze plant komen. Hij wordt zo'n anderhalve meter hoog en heeft stevige stengels en bladeren. Ik zag hem ook in het gemeenteplantsoen. De bloempjes zijn maar een paar milimeter groot, maar worden zeer druk bevlogen door insecten.
Nou ja, we hadden ook nog de dag van de terugtocht, maar die tel ik niet mee.
Vlak achter het kasteel in de wei betrapte ik nog een hertebokje. Helaas zag hij mij eerder dan ik hem, maar ik heb hem nog wel goed kunnen zien, vlak voor mijn neus. Met twee sprongen was hij tussen de bomen, maar bleef aan de rand nog even naar me staan kijken. Op de foto zie je de plek waar het gebeurde.
Enkele cursisten waren nog bezig met het maken van hun "kleintje" en eigenlijk is bij iedereen op de laatste dag de inspiratie toch wat weg. Je weet dat je je spullen op moet ruimen en dat aan het eind van de middag de vernissage komt, dat maakt toch onrustig.
Ik was van plan me er niet aan te storen, en ging weer naar hetzelfde plekje bij de vijver. Toch was het minder ontspannen dan de vorige keer dat ik er zat. Ik dacht, dat het schilderij helemaal niets was geworden, maar achteraf viel het nog wel mee. Het lijkt veel op het ander schilderij, maar ik heb minder van de bomen laten zien en met grovere streken gewerkt en wat droger. Je ziet ook dat het licht geler was.
De vierde dag was bewolkt, met af en toe wat druppels en af en toe brak de zon door.
's Ochtends voor het ontbijt ben ik nog gaan wandelen.Ik kwam een boom tegen met een hart in de stam, niet erin gekerfd, maar natuurlijk ontstaan. Ook zag ik heel veel witte rapunzels. In de kolom opzij heb ik er ook een staan, die ik gezaaid had in mijn tuin. Die is maar een jaar opgekomen. Hier in de Ardennen stonden er een heleboel, ook rondom het kasteel.
De docent gaf ons de opdracht tekijken wat het licht doet.
Vóór de koffiepauze ben ik met de zoeker en mijn camera gaan rondlopen om een plek te vinden.
Na het middageten ben ik bij deze vijver gaan zitten. Op een gegeven moment vielen de druppels toch op mijn werk. Dat heb ik toen rechtop gezet, wat het waterige effect wel ten goede kwam. Je moet dit zien als een studie van water, niet als een schilderij voor boven de bank. Ik wil eigenlijk het water nog wat doorschijnender hebben, zodat je de diepte ziet. 
De derde dag van mijn schildervakantie regende het 's morgens. Zodoende had de docent een aangepast programma. Hij had kopietjes van heel veel landschappen en van heel veel mensen. We mochten allemaal een landschap kiezen en moesten dat bevolken met mensen.
Ik heb een groot schilderij gemaakt, ook weer in gouache. Hiervoor gebruikte ik de opzet van het schilderij dat ik al eerder heb gemaakt. De mensen heb ik van een voorbeeld, het meisje dat zich achter de boom verstopt, heb ik verzonnen. Omdat het landschap in niet realistische kleuren is geschilderd, heb ik de figuren ook niet realistisch uitgewerkt. Ik had behoorlijk moeite met het grote oppervlak, ondanks dat ik grote kwasten gebruikte. Ook met de kleuren had ik veel moeite. Daarna heb ik hetzelfde schilderij nog een keer in het klein gemaakt met veel simpelere vlakken. Die vond ik zelf beter. Dit was mijn "kleintje": het schilderijtje dat je weggeeft bij de verloting tijdens de vernissage op de laatste dag. Ik heb er helaas geen foto van.
Ongelooflijk, waar komt die groene massa toch vandaan?
Nou ja, ik ga nog even verder met dag 1, de aantekeningen in mijn dummy:
Eerst wel voorstudie(s) maken. (Ik heb er twee gemaakt met potlood in mijn dummy, eigenlijk moest je een voorstudie maken in zwart/wit en één kleur. Dit werd uiteindelijk mijn schilderij.)
Zo, ik ben weer thuis: ik ben een week wezen schilderen België, in de Ardennen. Het weer was niet erg geweldig, maar eigenlijk viel het wel mee. Ik hou wel van dat vochtige sfeertje (zolang het niet ècht de hele week met bakken uit de lucht komt). Veel geleerd, veel geschilderd, veel gewandeld, lekker gegeten, goede gesprekken gehad, zéér genoten.
De schetsen zijn ongeveer A4-formaat met contékrijt, de gouaches zijn net iets groter. Ze zijn gemaakt op dik papier, dat bedoeld was voor acryl. Ik vond het te rul. Later ben ik op glad etspapier gaan werken.
Ineens nemen alle planten in de tuin een groeispurt. Je weet niet waar je het eerst moet kijken. Nu dus alleen een kleine bloemlezing.
Ook de gele en paarse morgenster zijn er weer. Ze bloeien alleen 's morgens. Straks krijgen ze mooie grote lichtbruine pluizebollen. De zaden worden door de wind verspreid en kiemen bij mij vooral in het schelpenpad. Ik peuter de zaailingen er dan voorzichtig uit en zet ze op een meer praktische plaats.
Ze zijn familie van de schorseneer en de wortels kunnen ook gegeten worden.
In mijn tuin heb ik veel donkere ooievaarsbek. Je ziet ze ook veel in de gemeenteplantsoenen onder struiken. Gisteren ontdekte ik ineens een heel licht exemplaar: bijna wit met een rozepaarse zweem.
