Nou ja, we hadden ook nog de dag van de terugtocht, maar die tel ik niet mee.
De laatste schilderdag, op vrijdag, was het 's morgens prachtig weer.
Ik ben vroeg opgestaan en heb een lekkere wandeling gemaakt, naar het dorpje Ernonheid, over de voormalige romeinse weg.
Vlak achter het kasteel in de wei betrapte ik nog een hertebokje. Helaas zag hij mij eerder dan ik hem, maar ik heb hem nog wel goed kunnen zien, vlak voor mijn neus. Met twee sprongen was hij tussen de bomen, maar bleef aan de rand nog even naar me staan kijken. Op de foto zie je de plek waar het gebeurde.
Het licht in het bos, tussen de bomen, was prachtig.
Later op de ochtend kwam er meer wind en werd het bewolkter.
Enkele cursisten waren nog bezig met het maken van hun "kleintje" en eigenlijk is bij iedereen op de laatste dag de inspiratie toch wat weg. Je weet dat je je spullen op moet ruimen en dat aan het eind van de middag de vernissage komt, dat maakt toch onrustig.
Ik was van plan me er niet aan te storen, en ging weer naar hetzelfde plekje bij de vijver. Toch was het minder ontspannen dan de vorige keer dat ik er zat. Ik dacht, dat het schilderij helemaal niets was geworden, maar achteraf viel het nog wel mee. Het lijkt veel op het ander schilderij, maar ik heb minder van de bomen laten zien en met grovere streken gewerkt en wat droger. Je ziet ook dat het licht geler was.
's Middag had ik echt geen schilderpuf meer en ben ik samen met mijn vriendin gaan wandelen naar St. Roche. Zover zijn we niet gekomen, op een gegeven moment hebben we een weg terug door het bos genomen. Daar begon het te stortregenen, maar we bleven practisch droog onder de beukebomen.
We waren keurig op tijd terug om ons op te knappen voor de vernissage.
Ik kan wel zeggen dat ik heel wat geleerd heb wat ik de komende tijd nog kan gaan toepassen.
Als je het volgend jaar ook eens wil proberen, zie: http://www.schildereninbelgie.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten